O mnie

Mam 27 lat, kończę studia na Wydziale Polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim i, szczerze mówiąc, nie wiem co ze sobą zrobić.

Jak wiele osób w mojej sytuacji, z jednej strony z ukosa patrzę na korporacje, z drugiej – wzdycham do stałych godzin pracy i aniołów z LuxMedu. Udaje mi się dostać pracę w customer service. Ogarniam telefony, maile, wpisuję różne rzeczy do różnych systemów. Kajo Rudziński jest po prostu jednym z wielu.

Niby nie narzekam na to, co robię, ale nie cierpię sposobu mojej pracy. Dlaczego? Wszystko, jak to w customer service jest wyliczone: ile telefonów wykonać, ile maili wysłać, ile czasu sikać, ile minut pić kawę. Rezultaty są drugorzędne, ważne że jadę równo z rozkładem jazdy niczym japońskie pociągi. W zależności od tego jak mi idzie, świecę się w wynikach na czerwono, żółto lub zielono. Na zielono nie świecę się prawie nigdy – wiadomo

Zauważyłem, że jeden gość u nas pracuje inaczej niż inni. Nie jest na tablicy wyników, a nie jest menadżerem. Nikt nie sprawdza ile czasu spędza na kawie, a wszyscy go szanują. Dowiaduję się, że jest analitykiem. Zazdroszczę mu.

W wolnej chwili zaczynam się uczyć Excela, robię pierwsze kursy online. W pracy pomagam mojej szefowej z podsumowaniami, raportami, tabelami, porównaniami. Zauważam, że choć w skromnym wymiarze, mogę być już analitykiem w swojej obecnej pracy.

Po kilku próbach dostaję pracę jako analityk w Lufthansie. Zmiana sposobu i jakości pracy jest większa niż przypuszczałem. Nie tylko robię to, co lubię, ja kompletenie inaczej pracuję. Generalnie, nikt nie kontroluje mojego dnia, tego co robię w danej godzinie. Jestem odpowiedzialny za jakość i wyniki, a nie za to by chodzić jak robot do odkurzania – wyznaczonymi ścieżkami, o wyznaczonych porach.

Nie zwalniam z uczeniem się, wręcz przeciwnie. Na własną rękę, tak szybko jak to możliwe ogarniam SQL, z którego codziennie korzystam w pracy. Mój pracodawca wysyła mnie na konferencję w Berlinie, poznaję KNIME. Jest naprawdę nieźle!

Jako profesjonalny analityk, przenoszę się do Zooplus, gdzie pracuję do dziś jako Business Intelligence Analyst.

Kocham swoją pracę, uwielbiam to, co robię. Poniedziałek jest moim ulubionym dniem tygodnia. Moja pensja wzrosła znacząco. Moją największą zajawką staje się wizualizacja danych w Tableau. Poza tym – koduję, w pracy głównie SQL, po godzinach Python. Poznaję takie zabawki jak SAP BW, HANA, Athena, Bitbucket, Git.

Szkolę innych z Tableau, pomagam im wyciągać właściwe wnioski z dobrze przygotowanych danych. Kajo Rudziński już nie jest kolejnym agentem customer service.

Z przeciętnego humanisty, stałem się niezłym analitykiem.